Bloemen met een negatieve betekenis: wat je beter niet kunt sturen (en waarom)

In de Victoriaanse bloementaal stonden gele anjers voor “je hebt me teleurgesteld”. Dat maakt ze riskant bij excuses of goedmaakboeketten.

In Spanje en Frankrijk worden ze nog steeds met afwijzing geassocieerd, en in sommige Latijns-Amerikaanse culturen symboliseren gele bloemen de dood.

Gemengde boeketten bevatten verschillende bloemen, waardoor één enkele betekenis minder zwaar weegt. Maar een boeket met alleen gele anjers aan iemand die de bloementaal kent? Dat kan een ongemakkelijk moment opleveren.

Rode anjers zeggen veel duidelijker “mijn hart verlangt naar jou”. Bloemen om je excuses aan te bieden met witte rozen of roze tulpen vermijden de boodschap van afwijzing volledig.

Echte rozen groeien niet in het zwart — bloemisten verven witte exemplaren of kweken zeer donkerrode varianten. Je stuurt dus al iets onnatuurlijks, wat hun symboliek van einde en dood nog versterkt.

Dieprode rozen drukken passie uit zonder de begrafenissfeer. Rouwbloemen blijven beter bij wit en pasteltinten, niet bij iets wat op zwart lijkt.

In delen van Europa golden oranje lelies als symbool voor haat en trots — waarschijnlijk omdat de kleur zo fel opviel.

In Japan staan ze juist voor rijkdom, wat bewijst dat bloemensymboliek geen universele waarheid is.

Lelies vragen sowieso om voorzichtigheid: hun stuifmeel vlekt alles en is giftig voor katten. Voeg daar nog de mogelijke haat-betekenis aan toe, en de oranje variant is dubbel problematisch als cadeau.

Witte lelies passen bij rouw, roze bij bewondering. Voor verjaardagsbloemen kies je beter vrolijke, gemengde kleuren dan één uitgesproken soort.

Volgens Victoriaanse gidsen betekenen petunia’s “jouw aanwezigheid maakt me boos” — een harde boodschap voor zulke vrolijke tuinbloemen. Zuid-Amerikaanse inheemse volkeren gebruikten ze ooit in beschermingsrituelen, lang voor Europeanen er sociale betekenissen aan gaven.

Viooltjes betekenen “ik denk aan je” en zijn veiliger als je tuinbloemen wilt geven met een positievere lading. In de praktijk dragen eenjarige perkplanten zelden zulke zware emoties met zich mee.

De zogenaamde butterfly weed staat in Amerikaanse bloemensymboliek voor “laat me met rust”. Ironisch genoeg is het precies de plant die monarchrupsen in leven houdt tijdens hun migratie.

De asociale betekenis past dus slecht bij een bloem die migrerende vlinders voedt. Inheemse Amerikanen gebruikten haar juist om haar geneeskrachtige eigenschappen, niet haar symboliek.

Cyclamen laten hun bloemetjes hangen alsof ze het feestje al verlaten. In mediterrane volksverhalen staan ze daarom voor berusting – bloemen van afscheid die bloeien net voordat de winter alles doet vervagen.

En in de zomer? Dan sterft de hele plant even af. De Grieken hebben dus een punt: wie wil er nu een kamerplant die elk jaar zijn eigen einde oefent? Prachtig tot februari, verdwenen tegen juni – het botanische equivalent van een winterflirt.

Orchideeën blijven langer mooi. De phalaenopsis uit de supermarkt bloeit maandenlang zonder drama. Amaryllis maakt ook een statement, maar dan over kracht en vastberadenheid in plaats van afscheid. Beide brengen kleur in de winter zonder hun eigen begrafenis in te plannen.

Over goudsbloemen lopen de meningen uiteen. In Mexico versieren families er altaren mee voor Día de los Muertos — feloranje paden om zielen terug te leiden: de dood als hereniging, niet als einde.

In India zijn goudsbloemen onmisbaar bij bruiloften, waar ze symbool staan voor geluk. Ondertussen vond Victoriaans Engeland ze juist jaloers en wreed klinken.

Eén bloem, vier verhalen. Waar je Mexicaanse buur een brug naar zijn voorouders ziet, ziet je Britse oma misschien achterdocht. De goudsbloem zelf trekt zich daar niets van aan en straalt oranje, ongeacht de interpretatie.

De Victoriaanse bloementaal ontstond uit noodzaak. Wanneer je tijdens een formeel diner je gevoelens niet kon uitspreken, deed een slim gekozen bloemenboeket dat werk voor je.

Tegenwoordig streven bloemisten naar schoonheid, niet naar symboliek. Ze combineren oranje lelies met witte rozen omdat het visueel werkt, niet omdat ze per se haat en zuiverheid willen combineren. De meeste moderne boeketten zouden een Victoriaan waarschijnlijk doen blozen.

Rozen zeggen het duidelijk in kleur: rood voor liefde, roze voor dankbaarheid, wit voor medeleven. Geen misverstanden, geen culturele verschillen.

Zonnebloemen brengen vrolijkheid, waar je ze ook neerzet. Tulpen betekenen simpelweg lente — niets ingewikkelds.

Gerbera’s werden pas populair na de Victoriaanse tijd en ontsnapten daardoor aan de symboliek. Hetzelfde geldt voor ranonkels, lisianthus en lathyrus — bloemen die gewoon bloemen mogen zijn.

Combineer verschillende soorten, zoals gele chrysanten, roze alstroemeria en irissen, en je bent veilig voor onbedoelde boodschappen.

Vraag je bloemist naar eventuele culturele gevoeligheden voor de ontvanger, in plaats van Victoriaanse betekenissen uit je hoofd te leren. Regionale voorkeuren wegen tegenwoordig zwaarder dan oude symboliek.

Denk eerst aan de gelegenheid. Rouwbloemen vragen om een ander soort boeket dan verjaardagsbloemen, ongeacht de historische betekenis. Seizoensbloemen bepalen bovendien vaker de keuze dan symboliek.